Maccoletto

Եվ դրված է այս սեղանին.
Նա վառվել է սրտիս նման:
Ամբողջություն էլ չունի`
Նման անթև թռչունի, թռչնի նման:
Ու հոգնել է կրակներից,
Եվ այրվել է նրանց մի պաղ`
Անտարբեր ցանկությունից.
Անցանկություն նա վառվել էր
Եվ հանգչել ցանկության համար:
Ու ինչ որ մի բան
Կուզենա այն նորից վառել գուցե.
Նրա նման կիսաայրված եմ մնացել:
Վառի'ր մինչ վերջ,
Ջնջի'ր նրան սեղանից.
Վառվի'ր հոգուս մեջ`
Վառի'ր ինձ:
Թող մինչ վերջին վերջին կրակը վառվեմ:
Կամ էլ մի վառի'ր, հանգցրո'ւ ինձ,
Թող որ չայրվեմ
Քո անտարբեր հրդեհներից:
Ու մի պահ ինձ կթվա,
Թե վառվում եմ ափիդ վրա,
Թե վառվել է այն սեղանին
Մարած կրակն ու..
Վառի'ր ինձ կրկին:
Մ'ի հանգցրու:
Ես չեմ ուզում կիսատ մնալ
Քո սեղանին:
Ես կարող եմ քեզ մի լույս տալ,
Որ կհանգցնես, բայց կվառվի:
Սակայն...
Դրված եմ սեղանին, որպես մի Maccoletto
Եվ կրակն ինձ այդպես էլ չի մոտենում:

Թերեզա
09.02.2003թ.
Maccoletto-Իտ.` կիսաայրված մոմ