Համբույրի փոխարեն

...Ու մոտեցավ այն պատանին

Եվ աղջկա շրթունքներն աղոտ

Համբույրի էին կարոտ:

Երբ մոտեցավ այն պատանին

Համբույրի տեղ ծոցից հանեց նրբին քարով մի մատանի,

Եվ համբուրեց այդ մատանին

Ձեռքն աղջկա,

Եվ համբուրեց, կարծես համբուրում էր այն պատանին`

Սիրուն տղան:

Եվ համբույրը պիտի հետևի`

Համբույր սրտին,

Սակայն ավելի ճիշտ երևի

Շրթունքներին այն կկպնի:

Բայց մատանին այնքան քնքուշ համբույր տվեց,

Որ չիմացան թե ինչպես ստացվեց,

Որ համբույրը շրթունքների փոխարինեց

Համբույր մատներին` քնքշանք և սեր տվեց:

Եվ շրթունքը խոսք է թռցնում,

Որ քաղցր է ամեն կրքոտ համբույրից:

Այդ բառերը մոտենում էին ու համբուրում

Ականջները` ականջօղի ետևից:

Այդ մատանու փայլն ու ձևը`

Նուրբ և ավաղ նազելի,

Համբուրեցին իրեն նայող սև աչքերը`

Տեսողությունն ագահ և նզովելի:

Ու քնքշանքը լի էր սիրով, հուզմունքով,

Ու աչքերը լի էին փայլող աստղերով,

Ականջները` լսողությամբ էին լի`

Ինչպես տրված է կյանքում բոլորին:

Սակայն սերը ոչ բոլորին է կյանքում

Վերքը բուժում, սպի թողնում:

...Ու պատանու անշոշափելի համբույրներից թարմացած

Շրթունքներին ոչինչ երբեք չէր տրված:

Եվ սպասումի այն ցասումը այնքան էր մեծ,

Որ ետ քաշեց իր մատները: Մեկը մնաց,

Հավերժ մնաց մատանու գրկի մեջ:

Շուրթն էլ կարոտն այն բարձր գոռաց.

-Այ~ անխելք ու կույր իմ սեր

Թոշնած ծաղիկս ջրի'ր:

Պետք չէ ոչինչ, պետք չէ,

Միայն սիրով համբուրիր:

...Ու մոտեցավ այդ պատանին:

Եվ աղջկա շրթունքներն աղոտ

Համբույրի էին կարոտ:

Երբ մոտեցավ այդ պատանին

Համբույրի տեղ...

...Համբույր տվեց շրթունքներին:

©Թերեզա

30.11.2002թ.