Կարող ե՞ս..

Կարող ե՞ս արդյոք վազել ու փարվել

Այս ձյան մաքրությանը.

Այն այնքան պարզ է, ու այնքան մաքուր,

Որ կարող ես անգամ չհասնել նրան,

Ու սայթակել, ընկնել`

Չդիմանալով անկումիդ ու քո էությանը:

Անկարող ես դու հենց նրան գրկել,

Ընկնել գիրկն ու չմրսել:

Պարզության ու անկեղծության լեզուն

Դու չես հասկանա:

Չէ որ պարզապես սովոր ես ման գալ

Լոկ ցեխուտներում:

Ու անձրևից թացոտված խոտերի վրա`

Ընկնել ես սովոր,

Բայց և այդ անգամ

Խոնավության մեջ`

Պարզ թարմության տեղ`

Միայն թացություն ես դու զգալ կարող:

Դա այն բանից է,

Որ անկարող ես լինել ձմեռվա նման`

Մաքուր ու անկեղծ:

Քո այդ սերն ինչ֊որ եսասեր է մեծ,

Ու փոքր֊ինչ խաբեբա է նա:

Միևնույն է` դա էլ է ներելի,

Թե կարողանաս ձմեռն հասկանալ:

Ոչ թե` ձյունն ուսերիցդ սրբելով էլի,

Ու չգլորել սառը օրերդ`

Մի միայն դրանք անցնելու համար:

Այլ փոքր֊ինչ նրանում տեսնելու սերդ.

Սիրել ու անկեղծանալ`

Ձմեռվա նման:

©Թերեզա 

28.01.2006թ.

Միամտաբար

Թե ջերմորեն,  գարնան մի օր, այտերը քո

Կաթիլները անձրևների համբուրեն,

Ու լոկ ստվերս զգաս այդ երեկո

Իր թացության փոխարեն,

Ապա դա ես եմ քեզ համբուրելու,

Ես`թաքնված անձրևներում:

Թե արևը քեզ պարուրի` ձմռան ցրտին,

Թե ձյուները քեզ փաթաթվեն` դու վերստին

Գրկախառնվես այդ ձյուներին ու չմրսես,

Այլև միայն արևը զգաս իմ աչքերի,

Միայն փարվես այդ ձյուների մաքրությունին,

Սպիտակի մեջ թե քեզ գտնես,

Ուրեմն` ինձ կհաջողվի`

Խառնել իրար,

Ու իմ սիրում ամբողջովին

Քեզ նվիրել` օրում վաղվա:

Թե որ հանկարծ մի կարոտ զգաս`

Շուրջդ նայիր ու կտեսնես

Տերևներում,արևներում,տխրության մեջ…

…Ամբողջի մեջ

Ինձ որ փնտրես ու նկատես…

Թե որ փնտրես` կնկատես,

Ու լուռ կզգաս

Հոգուդ խորքում այդ օրվանից,

Որ այլևս է’լ չես փախչի դու ինձանից:

                       

18.03.2006թ

Թերեզա

Արդյո՞ք դու գիտես .. ինձ

Արդյո՞ք դու գիտես ամենն իմ մասին,

Արդյո՞ք պատրաստ ես ինձ ծանոթ լինել,

Կարծում ե՞ս` հեշտ է սիրել արբածին,

Երբ նրանից ոչ մի սթափ միտք չի էլ մնացել:

Նա` շատ խենթ է ցանկանում լինել,

Նա` թռչել է սիրում, սիրում է ճախրել,

Նա` ամեն ինչը ոչինչ է դարձնել այսօր ցանկանում,

Իսկ հաջորդ վաղը`այն վերականգնել:

Արդյո՞ք դու գիտես ամենն իմ մասին:

Ես… ես` գուցե չկամ,

Այլ պարզապես լինել եմ ուզում,

Ու լավ է ստացվում,

(Կամ թե չի ստացվում, չասես այդ մասին):

Ես իրոք չկամ, ու ամբողջովին

Այդ դրությունը ինձ դուր է գալիս:

Արդյո՞ք ուզում եմ քեզ ծանոթ լինել

(Միշտ վախենալիս…

Կարծես մրսում եմ ու այս անգամ էլ…)

Արդյո՞ք դու գիտես,կամ թե՞ ես գիտեմ

Ո’չ պատահել ես, ո’չ պատահել եմ:

Այս ճամփաները այնքան տարբեր են,

Ես էլ չգիտեմ`

Արդյո՞ք ուզում եմ ես նրանց հատել,

Արդյո՞ք ուզում եմ…

Ո’չ, ես չեմ ուզում ոչինչ իմանալ:

Արդյո՞ք…

Գոյություն չունի այդ արդյոք բառը:

Արդյո՞ք սիրելիս ''Արդյոք'' են ասում:

Այդ բառը սառն է,

Ու այն այս սիրուն կարծես չի սազում…

Այսքանից հետո, թե որ հանդիպենք.

Ինչն անհնար է,

Թե որ դիմանամ էլ ''արդյոք'' չասել

Ուրեմն`իրոք, իրոք սիրել եմ

Ու ցավոք կորցրել:

©Թերեզա

13(14).12.2005թ

Կհանդիպենք...

Կհանդիպենք այն ժամանակ ,

Երբ ձյունն իր սպիտակ փաթիլներով

Անցյալ արցունքը կսրբի:

Երբ ապագան` այդ ձյան նման,

Մաքուր ու ճիշտ կլինի

Ու էլ երբեք մեզ չի խաբի:

Կհանդիպենք, երբ միտքը քո`

Ինձ կսկսի հասկանալ,

Ու էլ սրտի խաբեությամբ չի խաբնվի:

Կհանդիպենք,երբ կսկսես գնահատել

Ժամանակը էլ ավելի,

Ու կզգաս, որ առանց հարցնելու այն վազում է,

Ու կշտապես բռնել նրան.

Ասա թե ուշ չլինի:

Ձյունը գալիս է անժամանակ

Առանց հարցի

-Արդյո՞ք ունենք մենք տաքություն`

Դիմանալու նրա ցրտին:

Կհանդիպենք այն ժամանակ

Երբ այդ ձյունը կբղավի ու չի լռի

Իր սառնության ու իր …այցի մասին:

Հուսով եմ,որ երբևիցե կհանդիպենք:

Բայց այս ձյունը դեռ չի գալիս ու չի վազում:

Ձմեռվա պես այս աշունն էլ,

Թե թավալվի այդ ձյուներում,

Ու թե մաքրի էությունն իր,

Ու դիմանա յուր սեփական մաքրությունում`

Ուրեմն կհանդիպենք այդ ժամանակ,

Բայց առանց քո հոգու ձյան ներկայության,

Սակայն հենց այդ մաքրության մեջ:

©Թերեզա

11.11.2005թ

Շտապեցի…

Քեզ մոտ շտապելիս

Մոռացա կոշիկներս

Ու ոտաբաց դուրս վազեցի:

Քեզ փնտրելիս

Այնքան շտապեցի

Որ հետո զգացի`

Որքան են ցավում ոտքերս:

Միայն քեզ գտնելիս հասկացա,

Ինչքան եմ վազել:

Ու այնքան եմ հոգնել:

Թույլ տուր սիրելիս

Քո գրկում հանգչել,

Մի փոքր ննջել

Ու զգալ ոտքերիս

Հանգստությունը:

Հանկարծ զգացի, որ կոշիկներս

Ոտքերս սեղմում են,

Ու ցանկացա դուրս պրծնել նրանցից,

Բայց նկատեցի,

Որ ոտաբաց եմ

Ու արյուն են

Ոտքերս հագել:

Քեզ մոտ վազելիս

Այնքան էի շտապել,

Որ սխալվեցի…

©Թերեզա

15.08.2008թ