Անկեղծանուն

Կձևանամ խուլ ու համր,

Կապաքինվի սրտիս զարկը,

Կմոռանամ բույրն ու համը,

Կհագնեմ անզգամի դիմակը:

Զառանցանքից պոկված 

Անշնորհակալ թախիծ,

Քեզ խնդրեցի հեռանալ

Ու թաքնվել ինձանից:

Ումպ-ումպ կարոտս է կրծում

Կոկորդախառը կսկիծ.

Ես իմ եսին եմ խեղդում,

Որ չխռովես ինձանից:

Ոնց ծնվել եմ մի սառը օր,

Նույն ցուրտն եմ կրում սրտիս:

Թող դառնամ լույս մենավոր,

Որ տաքացնում է հոգիս:

Թե գնամ, ինձնից քեզ կմնա

Իմ լույսն ու շողքը պաղած:

Միայն ուզում էի դառնալ

Կին, Մայր ու Սեր առ Աստված:

©Թերեզա

24.10.2015թ.

Աշնանացած

       

            Թույլ տո՛ւր աշուն քեզանից պահպանել ամենագունավորը, թո՛ղ մնան ինձ մոտ աշնանային բոլոր տաքուկ երեկոները, որոնցում ջերմ գինեբույրից հղկված խոհերն ու մաշկագույնով պարուրված վերջալույսի թրթիռները կմնան շուրթերիս, ու թարթչաներկով այտերս ի վար կգլորվեն ոլորափայլ  հիշողության մաքրեմաքուր ստվերաներկերը։ Ես քեզ կունենամ մայրամուտից մինչև լուսաբաց, հետո կգուրգուրեմ քո փափկամազ ներկայությունն ամբողջ օրվա ընթացքում․ քեզանից ինձ միայն գունավորը թող, մնացածն այլևս խտացել է։

©Թերեզա
10.10.2015թ․