Լուրթ

Ամպերը լողում են,
արևները խեղդվում են.
Ամեն մի արև
մի-մի կարոտ է..
Երկինքը դողում է,
գարուն է մուրում.
Այն ինչ պահել էինք
սրտի խորքերում:
Ես իմ արևն եմ
գուրգուրում թաքուն,
Իմ կարոտներն եմ
անգույն խորտակում:
Երկնագույն թախիծ,
քո ստվերն է դողում
Իմ արև տենչող
լուրթ երակներում:
Անբառ գոցում են
դռներս կողպված,
Երկինքները խորթ,
Կարոտներն ամպած:
Ես քեզ չեմ թողնի
մենակ ու մրսած.
Քեզ համար ունեմ
Մի արև պահած:

09.02.2015թ.
©Թերեզա

Հոլաթև

Ինձ տար այնտեղ, ուր չկա կեղծիք:
Ես հոգնել եմ դեր տանելուց,
Իմ ետևից սուտ բախտի կնիք
Անմնացորդ միշտ քարշ տալուց:

Մերկ ուսերիս էլ տեղ չկա,
Կորացել է մեջքս դալար:
Ծանրացել են օրերն անզգա.
Ցողունս են կոտրում անկաղ:

Թևաթափ է սիրտս թմրած,
Մեղկ ու սին է կարոտախտը:
Ինձ տար այնտեղ, որտեղ չկա
Ինձ հետևող խրտնած բախտը:

Իմ թևերին երնկառաք
Ծանրացել է արբած կյանքը:
Էլ իմ սրտում ցասում չկա,
Ապրեց նա իր հոգևարքը:


Թերեզա
29.01.2015թ.