Հարատև-Անթև

Ես չեղա քեզ այնքան մոտ,

Որ կարողանայի գգվել տերևներիդ

Ու կռանալ ուսերդ ի վար:

Որքան չեղա անձրև քեզ համար,

Չեղա նաև վարարում:

Դու եղար գարուն,

Որ ամեն տարի սիրում էր ձյունն

Ու իր մեջ պահում նրա ստվերը,

Որքան, որ ես եղա ցասում

Ու հալվեցի անձայն:

Ես եղա քեզ նման,

Ու տեսա քեզ ամեն առավոտ,

Երբ հարդարվում էի,

Եվ սիրեցի քեզ ամեն գիշեր,

Երբ կծկվում էի մրսելուց,

Երբ թաց էի ու պաղած:

Քո ականջներում

Միևնույն պաղ կարոտն է,

Ուր մտապահել էի իմ բոլոր երգերը,

Որ երբեք չեղան ձայն,

Ու եղան միայն վերքեր,

Որ սպիանում են:

24.02.2015թ.

©Թերեզա