Գույն-Գույն

Անձայն-անձայն,

Թանձր-թանձր,

Նոսր-նոսր

Իմ կարոտներում,

Սև-սև,

Մութ-մութ,

Խուլ-խուլ

Մեր ներկաներում,

Գունավոր,

Թևավոր,

Ժպտերես,

Հարազատ

Քո ստվերն է դողում:

Սիրունատես,

Անզատ-զատ,

Թանկ-թանկ

Քո գոյությունում,

Գունավոր,

Տաքացած

Իմ սերն է լողում:

Անդեմ դիմակով,

Սևամորթ ու կույր,

Խեթ-խեթ,

Թունդ-թունդ

Քո երակներում,

Տեղ-տեղ,

Հատ-հատ,

Անընդհատ

Իմ ու քո արյուներն են

Փաթաթված, 

Համընթած ,

Համբուրված

Գլորվում:

Դեմ-դեմ,

Կից-կից,

Իմ գարունն է

Թեք-թեք,

Սեգ-սեգ

Քո գարուններում

Համընթաց,

Հավերժաց,

Մշտարթուն

Ապրում:

Գոյություն,

Հաղթություն,

Լռակյաց,

Կայացած,

Նվիրված,

Թափանցիկ,

Թևանցուկ

Սեր-Հավերժություն:

©Թերեզա

12.03.2013թ.

13.03.2013թ.

Որտեղ իմ տունն է..

               Ես կառուցել եմ իմ տունը քո տանիքում ու կապել եմ քո պատուհանին իմ երազները: Հատիկ հատիկ ներկել եմ քո կոտրտված հայելու կտորները լուսաբացի բոլոր գույներով, որ քեզ տեսնես միայն ամենալուսավոր երանգների մեջ: Դու խառնել ես իմ երկնքի բոլոր աստղերն արևներին ու նրանք ապրում են միևնույն ուսապարկում, իմ լուսաթև , իմ հոգեթով, իմ երկնային…

               Ես ապրում եմ քո տանիքում, այնտեղ` քո մոռացած այգաբացի հետ: Գալարվում ու փաթաթվում եմ քո գույներին և ապրում եմ քո աջ ականջի բլթակի տակ: Այնտեղ է իմ տունը:


©Թերեզա
05.02.2013թ.

Դիմակավոր

          Անանուն կեղծավորություն: Դու անգամ անուն չունես, էլ ինչպե՞ս դիմեմ քեզ:
Հագել ես ճակատագրի նվիրած ամենագեղեցիկ շրջազգեստը քո ու շրջում ես իմ խնջույքին: Ժպտա ինձ ու որքան կարող ես լինել կեղծավոր, եղի'ր: Ես պաշտում եմ այն, թե որքան լավ եմ ճանաչում քո դիմակը: Իսկ դու այնքան միամիտ ես քեզ պահում, կարծես նոր եմ քեզ ճանաչելու: Քեզ թվում է՞, թե ես մոռացել եմ, որ դու քարշ ես գալիս իմ ետևից իմ ողջ կյանքի ընթացքում: Իսկ ամեն անգամ հանդիպելիս ժպտում ես ու անկաշկանդ նայում աչքերիս մեջ: Ես քեզ լավ եմ ճանաչում: Դու չէի՞ր, որ փորձում էիր սողոսկել իմ տուն, քծնել իմ տանիքը, բացել իմ տան պատուհաններն ու ծաղրել իմ տան լույսը: Ես քեզ լավ եմ ճանաչում, իմ վաղեմի բարեկամ: Բարեկամներին միշտ պիտի լավ ճանաչես, որ դիմակահանդես չկազմակերպի քեզ հետ քո տանը: Բայց դու մի վախեցիր, ես քեզ չեմ մատնի: Ես հիշում եմ, որ քեզ հետ կիսել եմ անգամ իմ վերջին շոկոլադե սալիկը: Իսկ դու հիմա եկե՞լ ես ու խնդրում ես մի կտոր թխվա՞ծք: Վերցրո'ւ, սակայն մի մոռացիր, որ ես քեզ չեմ հրավիրել, իսկ անկոչ հյուրերը տուն մտնել չեն կարող, որքան էլ ջանան: Վայելիր դռանս շեմին հենվելու քո վերջին կարողությունը: Այսօր ես ինքս էի դիմակ կրել քեզ մոտ:



©Թերեզա
04.02.2013թ.