Չեմ խնայի

Երբ զգում ես, որ պայքարներդ

Քեզ համար դառնում են անհեռանկար,

Անհաղթանակ մի անմիտ ծաղրանք,

Ուզում ես թողնել ամենն ու գնալ,

Է'լ չպայքարել

Քեզ չպատկանող կյանքերի համար,

Է'լ չձգտել

Հասնել քեզնից հեռացող հաղթանակներին

Ու է'լ չխաղալ:

Սակայն կանգնեցնում է

Միակ իրականությունն այդ կեղծիքում.

Այն ճիշտը, որ դու

Պայքարում ես հոգուդ հարազատ

Հոգին փրկելու,

Եվ քեզ մոտ պահելու համար:

Ու բաց չթողնելու է'լ:

Իսկ ինչպե՞ս անել,

Երբ զգում ես, որ պայքարներդ,

Թեկուզ և այդ իրականությամբ,

Դարձել են անիրական:

Թողնել ամենն է՞լ

Ու հեռանա՞լ:

Ես իհարկե կհեռանամ,

Միայն մինչև վերջ կոտրված, ջարդված,

Միայն մինչ արյանս վերջին կաթիլը թափված,

Միայն մինչ չզգամ,

Որ ես է'լ չկամ:

Որ կորցրել եմ ամեն ինչ..

Ջախջախված, անզգա

Ես է'լ չեմ զգա

Իմ պարտությունը:

Այնքան եմ Քեզ սիրում,

Որ չեմ խնայի ինձանից ոչինչ:

Միայն մի միտք է ինձ առաջնորդում,

Որ Քո սերն էլ ամեն դեպքում

Ինձ է պատկանում:

©Թերեզա

16.07.2007թ./28.11.2011թ./