Ուրվական

Որտեղի՞ց ես եկել դու՝

Այսքան մոտ ու այսքան օտար:

Կարոտից կապտած քո մկաններում

Իմ լացն ես թաքցրել, իմ ցավը տկար:

Ես ապրեցրել եմ իմ երակներում

Նրան՝ ով մնաց, այն՝ ինչը որ կար:

Ու այժմ կյանքն առանց հիշողություն

Դարձել է անարժեք մի որմնանկար:

Հիմա էլ թույլ՞ տամ իմ այտոսկրերին

Դեմքիդ անձայն ժպիտ՞ արարեն:

Թույլ տամ կարմրաթույր իմ շրթունքներին

Քո շուրթերին համբույ՞ր պարուրեն:

Բայց ես վախենում եմ այդ բառից՝ կորուստ:

Ինչպե՞ս շրջանցել երբ նա ներսում է:

Երբ նա դառնալով գունավոր մի սուտ

Սիրտս իր փշերով դանդաղ մերսում է:

©Թերեզա

08.06.2011թ.