Այս անվերջ ու ձգձվող օրերի փոշին
Դեռ նոր է սկսել իր խոնավ հոտով
Մարմինս դարձնել իր փոքրիկ գերին,
Որ խոնավության մեծ սիրահար է:
Այդ խոնավացած օդերի շնչով
Կրկին թունավորվելու է, ու նորից զգալով,
Որ սիրելով է ինքն իրեն թույնում`
Պարզապես լռում է:
Մի փոքրիկ հոգում,
Մի փոքրիկ սիրուց,
Այդքան ձգձգվող օրերի փոշում`
Ինքն իրեն է գտնելու նորից.
Ու թեև նա դա վաղուց գտել է:
©Թերեզա
03.10.2005թ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий