Ծաղրածու

‎...Այժմ կարող եմ միայն ծիծաղել,

Նման խենթ ու խելագար հիմարի,

Որ պարտվելուց հետո չի մեռել,

Այլ մնացել է դաշտում պայքարի:

Նա` գետնին ընկած,

Արյունոտ, անզգա, վիրավոր,

Ինքն իրեն կորցրած,

Ցեխոտ, անկարող

Պայքարել նորից,

Նորից վեր կենալ,

Նա` գետնին ընկած,

Նմանվել է ինձ:

Ու ծիծաղում է հիմարի նման,

Իմ հոգու նման,

Երբ որ պարտվում է:

Նա` մահկանացու լինելուց միայն

Պարտվել է կյանքին

Ու ինքն է'լ չկա,

Իսկ անմահ հոգին

Ազատված չէ դեռ,

Ու ընկած գետնին

Ինքն էլ կարող է միայն ծիծաղել:

Այժմ, երբ չկա ոչ պայքար, ոչ սուտ.

Երբ գետնին թափված զենքերդ սառչեն,

Ու երբ չկարողանաս կրկին թևածել

Այդ պայքարների դաշտերի հողմում,

Կարող ես միայն ծիծաղել.

Ուրիշ ոչինչ քեզ է'լ չի մնում:

©Թերեզա

12.10.2007թ.