Չհամբուրես դեռ...

Չհամբուրես դեռ...

Սպասիր հարցնեմ իմ շուրթերին`

Արդյո՞ք քեզ են այսքան փնտրել:

Մի բան ասա, որպիսի

Կարողանան ականջներով

Քո շուրթերը ճանաչել:

Մոտեցիր ինձ դու ավելի,

Որ աչքերս քո շուրթերը դարձնեն

Այնքան շոշափելի,

Որ նրանց ճանաչեմ

Տեսողությամբ իմ աչքերի:

Թույլ տուր լինել քեզ մտերիմ,

Թույլ տուր ծանոթանալ քո պատկերին`

Առանց անգամ և հպվելու:

Թույլ տուր մատներս` իմ շուրթերի տեղ`

Իրենց նուրբ համբույրով,

Քո շուրթերը սիրեն, շոյեն

Նրանք միայն հպումներով:

Թույլ տուր շունչդ բռնել օդում,

Ու համբուրել շնչովս քեզ:

Եվ անմահացնել թափանցելի համբույրներում

Մաքուր սերս:

Քեզ եմ սիրում:

Քե'զ,

Որ կարող եմ հազարներից փնտրել, զատել:

Իսկ դո՞ւ:

Դու չգիտես:

Դու չես կարող էդպես ապրել:

Ո՞վ եմ ես քեզ:

Ոչին'չ:

Մի կա՞յծ:

Ես չեմ կարող կորցնել նորից,

Բայց…

Թե կարող ե՞ս չվախեցնել,

Չմատնել ինձ`

Թույլ եմ տալիս լուռ համբուրել

Առանց լույսի, առանց խոսքի:

Պետք չէ ոչինչ:

Իմ շուրթերը անծանոթ չեն քո շուրթերին,

Նրանք քեզ են գտել փոքր ինչ,

Ու չեն կարող պարտվել կրկին:

Դու ե'ս, գիտեմ:

Ողջ մարմինս քեզ է գտել,

Ու դու իմն ես…

Չհամբուրես դեռ…

Սպասի'ր մի քիչ:

Որպիսի շուրթերդ մաքրվեն

Օտար, անցած համբույրներից:

Ես չեմ կարող, ես չգիտեմ.

Դու պատրաստ ե՞ս դրանք թողնել,

Դու կարող ե՞ս ողջը ջնջել,

Ու շուրթերս այս ամենի մեջ ճանաչել:

Դու կարող ե՞ս իմ այս լեզուն հասկանալ:

Դու պատրաստ ե՞ս ինձ հետ մնալ.

Հիմար հարցեր, մի կույր հիմար:

Դու այստեղ չես, ես էլ չկամ`

Ինչպես ստվերս,

Որ թողել եմ քո ստվերի հետ:

Ու մինչ հիմա`

Ինձնից թաքուն,

Քեզնից հեռու:

Առանց պատճառ, հարցաքննում

Ստվերն է ստվերին լուռ համբուրում:

Ու մենք չկանք նրանց թվում:

Մենք կապ  չունենք մեր ստվերի հետ:

Խռովել են ու բաժանվել

Նրանք մեզնից.

Առանց պատճառ համբուրել են

Ու համբուրվել` կրկին նորից:

…Չհամբուրես դեռ…

Սպասիր հարցնեմ իմ այն ստվերին.

-Արդյո՞ք դու ես ինձ ստվեր դարձրել

Ու կորցրել համբույրը իմ:

Թե հասկանամ, որ դա դու էիր,

Ուրեմն զուր եմ եկել

Ու ինձ դարձրել ստվերիդ գերի:

…Չհամբուրես դեռ…

Փոքր ինչ սպասի:

Բայց թե գնաս`

Ինձ չեմ ների:

©Թերեզա

03.05.2007թ.