Կվերածնվեմ

Եր՞բ կկարողանամ վերածնվել…

…Այս խոտերի մեջ` խոնավ ու թաց,

 Քո բույրը կզգամ, մինչև

Չվերադառնամ քաղաքն աղտոտված,

Որում չկաս դու`

Մաքուր պարզամտություն:

Այս օրերը, որ նման են մեկը մյուսին,

Կրճատում են կյանք ու սեր.

Եկ քայլենք այսօր` շունչս քո ուսին,

Քո շունչը արդեն իմին է փարվել:

Համբույրս շուրթերիդ այսօր էլ

Պիտի փոխանցեմ

Քամու խոնավությամբ:

Այն կշրջանցի յուրաքանչյուրին,

Որ կցանակա նրան գողանալ:

Այս չնչին երջանկությունը կանացի

Քո ափերի մեջ խոնավացել է.

Քո քրտնած ձեռքերում

Ինչի՞ց է որ չորացել է,

Եվ ինձ չի գտնում

Այդ երջանկությունն էլ:

Ոչինչ, պայքարել գիտեմ,

Ու գիտեմ հաղթել:

Թող այս ձմեռվա ցեխաջրերը

Մեզ չհանդիպեն:

Նրանցում ուզում եմ կորցնել ցավերը,

Որոնց գարունը չի կարող ընդունել:

Այս չոր ծառերը,

Որ պիտի ծաղկեն վերստին,

Որ այնքան մեռած են թվում

Մարդկանց աչքերին,

Բայց նրանց կոճղում

Կյանք է ու հոգի:

Այս նոր ծաղկունքն էլ

Ստիպելու է քեզ

Ինքդ քեզ ստել

Ու վերադառնալ առանց հակաճառելու,

Առանց ակնկալելու,

Թե պիտի հաղթես:

Ու քո սիրո մեջ,

Ու աչքերումդ էլ`

Ինձ տրված վայրկյաններից հենց

Կկարողանամ վերածնվել:

Թերեզա

24.02.2007թ.