Վերածնունդ

Աչքերս բացել եմ..

Միթե՜ բացել եմ աչքերս խոնավ:

...Բացել եմ:

Երկինքս այստեղ է՝ գլխավերևում,

Մինչդեռ վաղուց ցրված էին ամպերն իմ գլխում:

Մինչդեռ արևս մոռացել էր ինձ

Ու ես սառչում էի հոգուս խավարում...

Այսօր արև կա երկնակամարում:

Այժմ արևը տաքացնում է ինձ ու գուրգուրում.

Մինչդեռ արև չէր բնավ ու ինձ չէր ներում

Իմ սառնությունը...

Այսօր աչքերս բարձրանում են վեր

Ու ես տեսնում եմ:

Այսօր շուրթերս իմ բերանին են

Եվ խոսել գիտեն:

Այսօր լսում եմ իմ ականջներով

Ամենը:

Անգամ քո ափերի մեջ ընկնող

Չոր տերևների ծածուկ ձայները,

Որ հավաքում ես

Ու շաղ տալիս ոտքերիս առջև.

Այսօր ոտքերս

Քաշ չեն գալիս մարմնիս ետևից,

Այլ տանում են, թռցնում

...Ու իմ ձեռքերը չեն ապտակում ինձ,

Այլ շոյում են թափված տառերը:

Այսօր մատներս չեն խառնում,

Այլ դասավորում են բառերիս ստվերները:

Ես հասկանում եմ իմ ձեռագիրը..

Ի՛մ ձեռագիրը, ի՛մ ձեռագիրը:

Դրսում աշուն է, իսկ ես կորցրել էի գույները.

Այսօր տեսնում եմ և՛ կապտակարմիրը:

©Թերեզա

24.11.2009թ.