Երանի

Երանի ձյուն գա ու սրբի 

Քո ոտնահետքերն իմ երազներից. 

Դու մարմանվորեցիր իմ պարզությունը 

Ու քո ոտքերով այն տրորեցիր. 

Իմ անօթևան մրսածությունը: 

Դու ամենաուժեղ կապով շղթայեցիր ինձ, 

Ու նույն պարանով էլ փոսը նետեցիր: 

Զարմանալի էլ ոչինչ չկա, ոչինչ. 

Դու ինքդ քեզ զարմացար մի քիչ, 

Ու շարունակեցիր հող լցնել վրաս: 

Ես քեզ ներեցի: 

Ու դու դեռ այստեղ կաս` 

Երեկ և այսօր: 

Ինչ արած` ես էլ այդպես եմ ապրում` 

Ներել-մերելով: 

Եվ գուցե ես ինքս եմ պատճառներ կարգում 

Քո անցաթղթում, 

Որ ամեն անգամ օգտագործում ես: 

Ես եմ մեղավոր` դու մեղավոր չես: 

Երանի ես էլ հասկանայի մի օր, 

Որ էլ չեմ կարող, 

Իրոք չեմ կարող` 

Անվերջ ստորացնել սերը, 

Որն արժանի է միայն փառքերի: 

Ներիր: 

Այսօր էլ` հենց այսօր, 

Երբ ձյունն այս արդեն եկել է. 

Այսօր էլ դու ներել ինձ փորձիր` 

Իմ աններելի: 

©Թերեզա 

08.12.11թ. 

11.12.11թ.