Գոյություն

Քո բացական իմ ներկայում 

Աներևույթ թացություն է նկարում: 

Ես ապրում եմ, ատում, սիրում, 

Բայց սրտիս թացը չի չորանում: 

Ես խնդում եմ, ժպտում, տխրում, 

Բայց քո բացական էլ ոչնչով չի լրանում: 

Տարբեր Եսեր եմ իմ հոգուն ներկայացնում, 

Որ քո մասունքներից պոկեմ նրանցից, 

Բայց նրանց ներկան ավելի է ինձ ցավեցնում. 

Քո օտարությունն եմ զգում նորից: 

Ես արբեցնում եմ ու թմրեցնում 

Իմ մարմինն ու իմ մտքերը, 

Բայց այս կարոտը սիրտս է խոցում 

Ու իսպառ ջնջում քո սիրո հետքերը: 

Ես ապրում եմ կամ էլ ապրեցնում 

Այն ինչ եղել է.. 

Սակայն քո ներկան եմ անվերջ ցանկանում, 

Որ լրացվեն այս բացակաները: 

©Թերեզա 

27.10.2010թ.