Չմոռանալ...

Կվառեմ փողոցներին ուշաթափված 

Անկրակ արևներից զուրկ ու սառած 

Կիսամերկ ներկայիս անկենդանությունը: 

Երեկ ու այսօր էլ էր նույն դառնությունը: 

Բնավ աշունը չէ պատճառն իմ սրտխառնոցի, 

Պարզապես կորցրածս երազներից 

Օղակել եմ ինքս իմ պարանոցին 

Մի անգույն շիկացած թախիծ: 

Իմ ամենամեծ երջանկությունը` 

Թևանցուկ է քայլում իմ խենթության հետ: 

Երբեմն էլ կյանքը սողալով անցնում է` 

Սրբելով կարոտի թափված հետքերն անհեթեթ: 

Իմ կապուտաչյա աստղագուշակ 

Թույլ մի տուր երկնագույն թախիծն այս վառել` 

Դարձնել իմ հոգու ամպամած, անկյանք 

Ստվերացած կիսամութ մասնիկներ: 

Ժամանակն անկանգառ սլանում է. 

Սրտի զարկերն արագանում են 

Ու քո չապրած վայրկյաններն 

Անձայն հաշվարկում են. 

Այդ կիսախավար մայրամունտները: 

Պետք չէ մոռանալ ապրել օրերը: 

©Թերեզա 

20.09.2011թ 

14.01.2012թ