Դա ես էի..

Ես չիմացա, թե երբ կյանքս դադարեցի նկարել,

Ու մոռացա ստվերների փունջը մաքրել…

Դադարեցի ներկել օրս կանաչով,

Ու աշունը ինձ չայցելեց:

Դադարեցի նրան կանչել սրտիս կանչով,

Ու նա անցավ` օտար կարծեց:

Ե՞րբ հասցրեց մռայլվել շուրջս բոլոր,

Ե՞րբ կորցրի մայրամուտներ ու նոր օր:

Բոլոր օրերս մի գույն հագած մնացին,

Ու ես նրանց տարբերել դադարեցի:

Ե՞րբ աշխարհին թույլ տվեցի կուլ տալ ինձ,

Ու հափշտակել իմ գույները ինձանից:

Նա ինձ օտար դարձավ հանկարծ,

Նա ինձ թողեց մայթին ընկած ու արբած:

Այդ ես թողեցի, որ նա գնա`

Այն աշունը, որն իմ եսն էր:

Այդ ես կորցրեցի նրան ակամա,

Ու չիմացա, որ ես էի:

11.10.2009թ

©Թերեզա