Սպանում է ժամանակը

Օրը ծորում է անթարթ ու անդարդ.

Տանում ինձանից մենությունս սին:

Քեզ կարոտում եմ գիժս անընդհատ.

Կարոտում հիմա էլ` կողքիդ, քո ուսին:

Երկինք է ելնում տաք արևն արբած,

Թիկնում է ամպին խենթ կարմրայտը:

Ամենն անգույն է, անհաղթանակած,

Երբ իմ կողքին չէ քո անմահ հավատը:

Իմ ականջներում` քո տանիքի տակ,

Գգվել է կարոտն այս բութ, մշտարթուն:

-Ոն՞ց չես հասկանում, կույր խեղկատակ։

Վաղուց թողել ենք քեզ, հեռացել թաքուն:

Օրը ծորում է անթարթ ու անդարդ..

..Քեզ կարոտում եմ գիժս անընդհատ:

©Թերեզա 

08.11.2013թ.