Իմ հոգում հիմա անանց կարոտ է:
Ես գոյանում եմ ու գոյատևում:
Քեզանից պոկված սիրտն արյունոտ է.
Չի կարող երկար ապրել այս ստվերում:
Քո մատներին իմ մատնահետքերն են.
Դու քայլում ես, իսկ ես աղոթում:
Ոտնամանումս քո ոտնահետքերն են.
Դու իմ մարմնում ես, ես էլ` քո հոգում:
Իմ գիշերներում քո երազներն են.
Թափառում են լուռ, իրականանում:
Ես քո գլխից պոկված վարսերն եմ,
Անփույթ ապրում եմ քո գլխամանում:
Քեզնից զատ սիրտս անքուն անտուն է,
Միայն ափերումդ է իր խաղաղությունը:
Ախ~, այս կարոտն էլ անսիրտ արթուն է.
Պահել, չի թողնում իմ մենությունը:
Իմ հոգում հիմա մի փութ արև կա.
Ստվերն է կուլ տալիս քո գիշերներից:
Երեկ չէ, վաղը չէ, այսօր ` վերջնական,
Տեղափոխվում եմ երազներիդ կից:
©Թերեզա
26/29.08.2013թ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий