Սխալներիս անհյուրընկալ ու ապարդյուն դրոշմումն եմ այս ձյունով ծածկելու: Ու քեզանից անվերջ ներում խնդրելու իմ սովորույթը` բաց եմ թողնելու: Սառեցնելու եմ իմ հոգու ցուրտը: Ու արևներից քո անվերջ փախուստը քեզ չեմ ներելու, թե չվերադառնաս: Թե չգաս այսօր` ես կփոխեմ անուն ու հասցե, որ ինձ անհետ կորցնես: Բայց ամեն դեպքում դեռ մասունքներն եմ քո էության հավաքելու, մինչ չձուլեմ ու ինձ չպահեմ քո սերն ու քեզ էլ, մինչ իմ բնակատեղին ընդմիշտ քո մտքում չհաստատեմ, մինչ արցունքներս ու հոգուս դատարկը ընդմիշտ չմոլորես քո գրկախառնման ու քնքշության մեջ: Այդ ջերմությունից փախչել չեմ ուզում: Միայն նրան եմ անվերջ` մատներիս յուրաքանչյուր զգայարանով, շրթունքներիս յուրաքանչյուր հպումով, ու շնչառությանս ամեն փոշեհատիկով փնտրելու ու գտնելու քո աչքերի ու քո թևքերի մեջ:
Թեկուզ փոխեմ անուն ու հասցե, միևնույն է միշտ իմ այդ հասցեում քո քնքշանքը պիտի գրանցեմ: Պիտի անվերջ մոլորեմ ինքս ինձ ու քեզանից փախչել ցանկանամ: Բայց և ետևիցս թողնեմ մի հասցե. մի փոքրիկ համբույր: Որ շրթունքներիս ուրվագծերով ու նրանց վրա քեզ թողած սիրով գտնես ինձ ու կորցնելուց վախենաս մի փոքր:
Պարզապես ներիր, բայց մոռացել եմ այս անգամ համբույրս թողնել, ու քո հետքերն էլ` իմ չնչին սխալներով ծածկել` կորցրել եմ: Օգնի’ր գտնել ինձ, օգնի’ր քեզ համար սերս նկարել, որպես մի մաքրություն` ձյուների նման, ու որպես մի սկիզբ լինեմ քո կողքին, մտքին ու սրտին: Այդ սերը, ձյուներից միայն ցուրտը չունենա իր մեջ, որ քո շնչառությանը նստվածք չթողնի:
Երբ սկսես ձյուներում թողած ոտնահետքերովս ետևիցս գալ` կեղծ ու ցեխոտված կոշիկներին դու չհետևե’ս: Նրանց ժպիտով ու ջերմությամբ դու չխաբնվե’ս: Ես այնքան էլ հեռու չեմ և դու հեռվում չես` որքան կարծում էինք:
Արդեն ձմեռ է:
©Թերեզա
Комментариев нет:
Отправить комментарий