Ինձ այցելեց քնքուշ համբույր
Շրթունքներիս:
-Օ~, ին՞չ էր դա:
-Քնքուշ համբույր:
Հոգի իմ զգա
Համբույրն այս բույր:
Շրթունքերս պաղ
Զգացին հանցանք
Համբույրից խաղ
Համբույրից բաղձանք:
Ու ծառերը զգուշ արթնացան
Համբույրից այդ անծանոթ:
Եվ ծառերը քուն չունեցան,
Այլ զգացին քնքուշ կարոտ:
Ու փարվեցի ծաղիկներին`
Համբույր տալով,
Որ ես ստանամ կրկին
Համբույրն այդ զով:
Սակայն նրանք
Այտերն իմ համբուրեցին,
Իսկ շրթունքներս`
Անհամբույր մնացին:
©Թերեզա
24.06.2002թ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий