Արևի մանր մունր ճառագայթները կծկվեցին քամու արտաշնչումից, ապա վազվզեցին
երկնակամարի ծայրերին` ոտնաթաթերի վրա ծանրացած: Ամեն մեկն` ինքն իրեն չկորցնելու
համար, միանգամից թաքնվեց ով որտեղ պատահի: Ու նրանցից ոչ ոք չկռահեց, որ
յուրաքանչյուրն էլ պարզապես կուլ է գնացել կիսատաք, կիսախավար երկնագույնում: Ցած
շտապող կաթիլներից ծանրացած երկինքը կապտեց: Նրանցից յուրաքանչյուրն իր տարածքում
պար բռնեց ու անգիտակից սկսեցին խուտուտ տալ անողնաշար
երկնքի մարմնավորած էությունը: Վերջապես տաք երկինքը ճաք տվեց: Կաթիլներն ինքնակորույս ցած
գլորվեցին: Սպասվելիք գրկախառնումից շիկացած փողոցը անշնչացավ:
©Թերեզա
29.03.2009թ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий