Գոռոզ

 Այսօր ինձ կարող ես փոքր-ինչ կորցնել,

Ու փոքր-ինչ կորցնել անձն իմ

Այսօր ամբողջովին:

Ես ոչինչ էլ չեմ կարող անել.

Մենք թույլ ենք այդ հպարտության առջև,

Անզոր ենք նրա փոքրիկ հպմանը:

Ու, երբ հպարտը գոռոզանում է ,

Սերը թողնում է իր նստավայրը

Ու կամաց-կամաց, լուռ հեռանում է:

Այդ լռությունը առավել բութ է,

Երբ սիրելով ես դռները փակում

Ու անտեսում ես պատուհանները:

Ու նրա ցավը առավել կույր է,

Երբ մոռանում ես սեփական ցանկությունները:

Առավել բութ,առավել կույր…

Իսկ այդ ամենը ուղղել չի լինի,

Հենց այդ ամենն էլ

Հասցնում է մեզ ինչ-որ ավարտի,

Որից այն կողմ ու հենց այս կողմում

Սեփական մահդ է թափանցելի,

Եվ հենց քո կյանքն է այդ պահ խոցելի:

Երբ կորցնես

Նրան…

Կամաց-կամաց ինքդ քեզ

Կդարձնես մի մահ:

Թերեզա

19.07.2005թ