Անշունչը

Խոսի'ր ինձ հետ:

Ստվերից դարձիր մի շունչ:

Ինձ լուռ հետևելու  փոխարեն`

Թափանցիր ներս իմ հոգուց:

Թույլ եմ տալիս իմ ողջ հոգում թևածել,

Եվ ամենը իրար խառնել:

Իմ մարմնից կյանքս էլ հեռացնել

Եվ հոգուս հետ այլ աչքերում նորից հառնել:

Ու վերստին մարել, վառել

Ինձ վերացնել:

Իմ ներսի լռությունը աղմուկ դարձնել,

Ընդմիշտ ինձ ստվերացնել,

Իմ փոխարեն կյանքս ապրել,

Ինձ ցավեցնել` քո փոխարեն:

Միայն թե քեզ անծանոթ չդարձնել,

Չառհամարել մի սեր,

Որ իմ ստվերը շնչացրել է:

Քո պատճառով իմ սուտ կյանքը լրացրել է:

Ամեն պակաս, ամեն ավել`

Այս ամենին հարմարեցրել

Ու ինձ այսպիսինն է դարձրել:

Խոսի'ր ինձ հետ

Եվ լրացրու ամեն կորուստ,

Որ թողել ես հոգուս ներսում:

©Թերեզա

20.03.2007թ.