Իզո~ւր

Մոտեցավ ինձ իրիկնաժամ:

Մենությունից կծկված դահիճ,

Էլ ին՞չ ունես դու ինձ համար,

Երբ խորշում ես ինքդ քեզնից:

Միթե՞ այնքան տկար եղար,

Որ բաշխվեցիր ամբոխներին:

Նրանք քեզնից հենց քեզ տարան,

Դու մնացիր վախին գերի:

Այն ինչ չուներ հոգին մոլոր,

Նրանց համար դարձավ մի սուր:

Որով հենց քեզ դարձրեց տկլոր,

Բայց և հենց քեզ խոցեց, իզո~ւր:

©Թերեզա 

15.11.2013թ.