Ծաղրանկար

          Երբ թիկնել է պատուհանագոգիդ երջանկությունը : Նա քեզ ժպտացել է ու այտոսկրերդ սեղմել ծիծաղով:
          Մի պատմություն է պատմել ականջումդ հենված: Իբր դու մի ժամանակ մի տղա էիր, ով ունի քույրեր, մայր, ու հայր, ով իրենց թողել է օտարության մեջ ու կորել: Ու դու, որպես տան տղամարդ, ով չկա դեռևս տասնվեց տարեկան, ապրուստի միջոց ես փնտրում, աշխատում անհասկանալի, ու տարրաբնույթ աշխատանքներում: Մի օր էլ ետ ես գալիս քո հայրենի տունն ու այնտեղ աշխատում: Հետո էլ սիրահարվում ես ու ամուսնանում:
          Երջանկությունն այդ մի օր արբում է, և քեզ պատմում մի ուրիշ պատմություն: Իբր դու աղջիկ ես, ունես քույր, եղբայր, մայր ու հայր, ով թողել է ձեզ ու կորել: Օրերից մի օր դու հանդիպում ես քեզ: Ու այն ինչ առաջ ունեիր, թվում է անկենդան և ունայն: Քո խենթությունները քեզ հետապնդում էին ու գժվեցնում մահվան աստիճան: Բայց այդ հանդիպումը փրկում է քեզ քեզանով:
          Երբ մի ամպամած գիշեր երջանկությունը թիկնում է ականջիդ ու սկսում իր պատմությունները, դու կորցնում ես քեզ, իսկ երբ մի օր նա վերջապես ավարտում է իր հորինած ծաղրանկարը, դու քեզ ես գտնում պատուհանիդ տակ` քո քունը հսկելիս:


©Թերեզա
29.11.2013