Բարև: Իսկ ինձ թվաց թե էլ չես գա: Այրված լապտերի տակ ուշաթափված այն գարունն է, որում քեզ համար մի մեծ անկյուն էի պահել: Չնայած դու եկար ամռանը, բայց ես քեզ վաղուց էի ապրեցրել իմ ներսում, դու շատ վաղուց արդեն եղել ես այստեղ, այս կրծքի տակ: Լինում է՞ այնպես, որ անձրևը տաք է` քո առավոտվա ընդունած ցնցուղի կաթիլների պես տաք: Լինում է: Ես սիրում եմ այդ անձրևը` խոնավ ու գունավոր: Երբ մռայլված երկնքի ամպիկների տակից դուրս է գալիս նարնջագույն արևը: Այդպես իմ կյանքում հայտնվեցիր դու: Իմ գունավոր երջանկություն: Քեզ սիրեցի ինչպես ձմռան արևը. դու ինձ այդքան անրհրաժեշտ էիր: Հիմա աշունս այնքան գունավոր է ու արևոտ, որ անձրևները անձրևանոցի հետ են գալիս: Իմ խենթ կարոտ, քեզ սիրում եմ բայց և ատում քո գոյությունը: Ամեն վայրկյանս քեզանով ես արել,ամեն վայրկյանս` երբ աչքերս ու ձեռքերս չեն շոշափում քեզ: Ոտքերս թրջեցիր ծովի ալիքների մեջ` պահած քո ափերում: Ծիծաղս քո շուրթերով իմ այտերին նվիրեցիր ու դարձար իմ շուրթերի խոսուն ժպիտը: Իմ ծիրանագույն երջանկություն: Պարզվեց, որ մենք միևնույն ցեղից ենք: Իմ գարունը քո առողջությունն է: Ես սիրում եմ նմանությունն իմ ու քո: Ինձ խենթացնում է մեր այդ նմանությունը: Քանի որ քո աչքերի մեջ տեսա ինքս ինձ ու սիրեցի: Սիրեցի ու հավերժ մնացի քոնը:
©Թերեզա
06.10.2012թ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий