Արև, ես եկել եմ...

         

           Արև, ես եկել եմ քեզ նայելու: Եկել եմ տեսնելու քո մայրամուտը: Տեսնելու ու նախանձելու քո սերը: Դու տրվում ես երկնքին, անգամ երբ նա խոժոռ է ու անտրամադիր: Միևնույն է` դու ամուր կփաթաթվես իրեն, կտարածես թևերդ ու կհամբուրես նրա ամպերը: Միևնույն է` դու կսիրես նրա փափկությունն ու խենթությունը, միևնույն է` նա կլինի քոնը, անգամ արտասվելիս, անգամ ծիծաղելիս, ու անգամ նաև կարոտելիս` նա կլինի քոնը: Արև, այնքան շատ քո կարիքն ունեմ, քո նարնջագույն համբույրների ու կարմրավուն գրկախառնման կարիքը: Քո հարազատ ու պաշտպանված երազի կարիքն ունեմ: Իմ թևավոր, իմ գունավոր, իմ ամենաթանկ..

©Թերեզա
10.11.2012թ.