Անմահություն

Եվ վերջապես կհասկանամ, որ կա սերը: 

Որ թևերս էլ խոնավ չեն,

Ու ես կարող եմ թռչել:

Իմ սրտի մեջ կմոխրանան անցյալները,

Հավատներս կթևածեն,

Կդադարի անձրևն էլ:

Կմիանան կամուրջի զույգ ափերը,

Միագույնը կդառնա ստվեր,

Կլուսանան մութ մայթերը,

Լուռ ու անձայն կհամբուրվեն:

Իմ այգում միայն կարմիր վարդեր են:

Ալ կարմիր երազ, գունավոր գարուն:

Մոռացված ստվերդ վաղուց արդեն էլ

Ինձ իր կարոտը չի էլ հիշեցնում:

Անձրևից հետո միշտ ծիածան է:

Անգամ թե մի պահ չզգաս արևը,

Ու չծնվեն սեր-թիթեռները:

Վերջակետն հաճախ մեկ կետ դարձած է

Ավարտին հասցնում քո կարոտները,

Ու չի մոռանում ստորակետերը: 

Եվ վերջապես կհասկանամ, որ կա սերը: 

Այն ինչ ունեմ, այսօր կարոտ չէ,

Աչքերս բացված էլ արցունքոտ չեն:

Ու կգոյանան ծով երազները:

Իմ հոգում անսպառ նրանք կհալչեն,

Կդառնան միշտ սեր, որոնք մահ չունեն:

©Թերեզա

09.07.2012թ.