Անձրևանոցած

Քեզ չունենալու և ունենալու

Կարողությունը

Իմ վերարկուի թևերից պոկված

Երկարությունն է..

Այն պաղ ձմռանն է քչություն անում,

Իսկ ամռան շոգին` ավելանում է:

Քեզ կարոտելու, չկարոտելու

Անհագ ցասումը

Իմ զուգագուլպայի

Երկու ծայրերն են.

Մեկը մյուսից անկախ ու կախյալ

Հեռավորությունն է:

Քեզ հարատև թևավորելու

Իմ անսպառ կնիքը,

Որպես տան կտուր

Դրոշմվել է գրխավերևում

Անձրևանոցած.

Հավատ, որ այս բաժանությունն էլ

Մի օր կունենա ավարտ:

Քեզ հորինելու ու վերծանելու

Իմ անխոս կարիքը

Դարձել է անդուռ,

Որպես մեղանչում,

Կոկորդիս սեղմած

Ինչպես որ ցավն է կծկում

Որովայնը, որ ծնում է կյանք:

17.05.2015թ.

©Թերեզա