Արդյո՞ք դու գիտես .. ինձ

Արդյո՞ք դու գիտես ամենն իմ մասին,

Արդյո՞ք պատրաստ ես ինձ ծանոթ լինել,

Կարծում ե՞ս` հեշտ է սիրել արբածին,

Երբ նրանից ոչ մի սթափ միտք չի էլ մնացել:

Նա` շատ խենթ է ցանկանում լինել,

Նա` թռչել է սիրում, սիրում է ճախրել,

Նա` ամեն ինչը ոչինչ է դարձնել այսօր ցանկանում,

Իսկ հաջորդ վաղը`այն վերականգնել:

Արդյո՞ք դու գիտես ամենն իմ մասին:

Ես… ես` գուցե չկամ,

Այլ պարզապես լինել եմ ուզում,

Ու լավ է ստացվում,

(Կամ թե չի ստացվում, չասես այդ մասին):

Ես իրոք չկամ, ու ամբողջովին

Այդ դրությունը ինձ դուր է գալիս:

Արդյո՞ք ուզում եմ քեզ ծանոթ լինել

(Միշտ վախենալիս…

Կարծես մրսում եմ ու այս անգամ էլ…)

Արդյո՞ք դու գիտես,կամ թե՞ ես գիտեմ

Ո’չ պատահել ես, ո’չ պատահել եմ:

Այս ճամփաները այնքան տարբեր են,

Ես էլ չգիտեմ`

Արդյո՞ք ուզում եմ ես նրանց հատել,

Արդյո՞ք ուզում եմ…

Ո’չ, ես չեմ ուզում ոչինչ իմանալ:

Արդյո՞ք…

Գոյություն չունի այդ արդյոք բառը:

Արդյո՞ք սիրելիս ''Արդյոք'' են ասում:

Այդ բառը սառն է,

Ու այն այս սիրուն կարծես չի սազում…

Այսքանից հետո, թե որ հանդիպենք.

Ինչն անհնար է,

Թե որ դիմանամ էլ ''արդյոք'' չասել

Ուրեմն`իրոք, իրոք սիրել եմ

Ու ցավոք կորցրել:

©Թերեզա

13(14).12.2005թ