Կարող ե՞ս..

Կարող ե՞ս արդյոք վազել ու փարվել

Այս ձյան մաքրությանը.

Այն այնքան պարզ է, ու այնքան մաքուր,

Որ կարող ես անգամ չհասնել նրան,

Ու սայթակել, ընկնել`

Չդիմանալով անկումիդ ու քո էությանը:

Անկարող ես դու հենց նրան գրկել,

Ընկնել գիրկն ու չմրսել:

Պարզության ու անկեղծության լեզուն

Դու չես հասկանա:

Չէ որ պարզապես սովոր ես ման գալ

Լոկ ցեխուտներում:

Ու անձրևից թացոտված խոտերի վրա`

Ընկնել ես սովոր,

Բայց և այդ անգամ

Խոնավության մեջ`

Պարզ թարմության տեղ`

Միայն թացություն ես դու զգալ կարող:

Դա այն բանից է,

Որ անկարող ես լինել ձմեռվա նման`

Մաքուր ու անկեղծ:

Քո այդ սերն ինչ֊որ եսասեր է մեծ,

Ու փոքր֊ինչ խաբեբա է նա:

Միևնույն է` դա էլ է ներելի,

Թե կարողանաս ձմեռն հասկանալ:

Ոչ թե` ձյունն ուսերիցդ սրբելով էլի,

Ու չգլորել սառը օրերդ`

Մի միայն դրանք անցնելու համար:

Այլ փոքր֊ինչ նրանում տեսնելու սերդ.

Սիրել ու անկեղծանալ`

Ձմեռվա նման:

©Թերեզա 

28.01.2006թ.