Քայլ… Թռիչք

Ինձ անիծեց ճակատագիրը,

ու կրկին անգամ վախեցավ սիրել բացահայտ։

Իսկ ես նորից ժպտացի իր երեսին

ու ասացի, որ պաշտում եմ իրեն հենց այդպիսին։

Նա խենթացավ անզորությունից

և ոլորեց ոսկորները։

Փեշից թափվեցին ինձ համար զարդարած

իր բոլոր անեծքները,

ու նա ինձ սառնունայն ժպտաց։

Ես կհաղթեմ քեզ ամեն անգամ,

երբ կարծես, որ թույլ եմ,

      երբ ցանկանաս թիկունքից խփել։

Ես քեզ կհաղթեմ հենց այսպես՝ սիրելով։

Ու մենք գրկախառնված կսիրենք միմյանց,

կպաշտենք մինչև մերկությունը լուսաբացի։

Նա, ով կարծեց իմ արցունքները թուլություն՝

Ծնկի եկավ ծիծաղից թուլացած ոսկորներով։

Ես խեղդամահ արեցի ցուրտը,

ու համբուրեցի պարտությանս ճակատը.

Ես նորից հաղթեցի։

©Թերեզա

21.02.2014թ.