Քեզ գահընկեց արեց հենց քո թագը,
ո’վ մարդ արարած։
Ինքնակոչումդ թաշկինակ դարձավ
առաջին իսկ հարբուխի ժամանակ։
Դու մասնատեցիր ճակատագրի կարկատած երազանքը
մի քանի մանր ցասման։
Ին՞չ արած։
Քո գոյությունը դարձրեցիր գոյացություն
և դրոշմեցիր հայելու արտացոլանքիդ։
Քեզանից չխռովեց միայն մենությունը,
և "կնության" առավ քեզ մինչև ի մահ։
Դու ամեն անգամ առավոտյան վերապրեցիր
գիշերվա փսխած ցավդ։
Քեզ մնաց միայն աղոթել սովորել,
Բայց դու ընտրեցիր թլպատումը։
Քեզ կորցրեցիր, երբ ցանկացար տիրանալ
որբ անտունի երազած կոշիկներին։
Կյանքը քեզ չներեց քո ապրուստը։
Քեզ թևանցուկ արեց այդքան ուշացած մահը։
Իսկ դու միայն հող դարձար,
որ հայրենիք չունի,
և լացող չունի վրան։
©Թերեզա
26.02.2014թ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий