Հոգին..

Մարմնից հեռու չի կարող ապրել,

Միմիայն նրա սուրբ մահից հետո:

Քեզանից հեռու չի կարող զարկել

Ափերումդ պահված սիրտս կոտրտվող:

Քեզանից հետո էլ չկա աշխարհ,

Չկա էլ հետո քեզանից հետո:

Իմ երազները քո սրտին դիպան,

Դու հավաքեցիր դրանք ափերով:

Իմ գարունները հասան քո երկինք, 

Թևավորեցիր հույսերս բոլոր:

Ու իմ հոգին էլ գրկելով մարմնիդ

Շունչ առնելով դարձավ մարմնավոր:

Քեզանից հետո էլ չկա աշխարհ,

Էլ չկա լույս, չկա ստվեր մոլոր,

Բոլոր ցավերս դարձան խելագար,

Ու կենդանացան կարոտներս բոլոր:

Ուր էլ որ տանի խելահեղ քամին,

Ուր էլ որ քշի ցավը վայրենի:

Մարմնից հեռու չի ապրի հոգին,

Քո երակներում տունն է արյունի:

©Թերեզա

28.01.2013թ.