Տաք տաք, բարի բարի, մոտիկ մոտիկ քո աչքերին, քո շուրթերին ու քո մազերին ապրելու եմ: Երբեմն կամակոր կշիկնեմ այտերիդ ուշաթափված, երբեմն կժպտամ այնտեղ, իսկ ավելի հաճախ կկարոտեմ քեզ փաթաթված. որքան մոտենում եմ քեզ այնքան ավելանում է կարոտիս ծավալը: Պատուհանագոգիդ նստած նորից երազդ կհյուսեմ, որ առավոտյան գանգրանան նրանք ու ղուտուտ տան երեսդ: Կհամբուրեմ, կտաքացնեմ, կգուրգուրեմ իմ այտերին թողած քո ժպիտը: Կսիրեմ քո վառ կարմրայտ գարունն ու կնվիրեմ իմ ամբողջությունն անմնացորդ ու անհատույց: Քո աչքերում ես գտել եմ իմ տունը.. տաք տաք, բարի բարի, հարազատ հարազատ ու հավերժ իմը: Հավերժ իմը: Նա էլ ներկայությունս անվերջ կգուրգուրի` իր թևքերի տակ տաքացնելով, և համբույրներով կսրբի մրոտված ճակատս ու հավերժ հավերժ, փափուկ փափուկ կշշնջա.
-Ճակատդ միշտ բարձր քայլի'ր գանձս:©Թերեզա
29.11.2012թ.
14.12.2012թ.
27.12.2012թ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий