Ծովի նման թաց

Նավատույցում երկու զույգ աչքեր

Արցունքոտվեցին:

Ճայը վեր թռավ, սավառնեց անթև.

Լուռ աղոթեցին:

Արդեն փոքր չէր աղջիկը գունատ,

Մեծացել էր:

Ծորում էր կյանքն աչքերից հատ-հատ.

Ծանրացել էր:

Պոկվում էր նրա կարճ շրջազգեստից

Պաղ  թախիծը:

Անբեկ կարոտը կախվել էր շուրթից,

Բանտել էր խիղճը:

Երկինքն էր միայն անկարոտ, անցավ.

Ժպտում էր վերից:

Մի վերջին  անգամ նայեցին իրար,

Գրկախառնվեցին:

Աղջիկը համբուրեց այտը արցունքոտ,

Անձայն արտասվեց:

Մայրը ժպտաց նրան կամացուկ,

Ճակատը համբուրեց:

Ափերում թողած անսպառ ափսոսանք`

Կանգնեց քարացած:

Մատները դանդաղ սահեցին անկյանք,

Շրջվեց, ժպտաց:

Նավահարթակին փաթաթված իրար

Երկու զույգ աչքեր`

Արցունքոտվեցին:

Տղան համբուրեց կիսաթաց պաղ

Աղջկա շուրթեր.

Լացին, ժպտացին:

©Թերեզա
26.03.2014թ.